Dit is Project MARCH
Project MARCH is een project waarbij studenten van de TU Delft een tussenjaar nemen om zich bezig te houden met de ontwikkeling van een ‘exoskelet’. Dat is een robotpak dat mensen met een dwarslaesie weer helpt lopen. MARCH staat voor ‘Motor-Assisted Robotic Chassis for Humans’. Het project loopt al sinds 2015, want ieder jaar neemt een andere groep studenten het stokje over en werkt aan een nieuw prototype van het exoskelet. Zij zetten zich hier een jaar lang vrijwillig voor in.
Onze oplossing
MARCH VI
Vorig jaar werden we bij Faes benaderd door studenten die werken aan de zevende generatie exoskelet – MARCH VII – met de vraag of wij hen wilden helpen met de ontwikkeling van een maatwerk verpakking om het ultragevoelige skelet veilig van A naar B te kunnen vervoeren. Iza Bosch en Inge Bosch vertellen over project MARCH en de samenwerking met Faes.
Iza heeft net haar Bachelor Industrieel Ontwerp afgerond en is Design Engineer. Inge rondde haar Bachelor Klinische Technologie af en is Partnerships Coördinator. Ze hebben de start van hun masterstudies even on hold gezet om samen met zo’n 20 andere studenten aan MARCH VII te werken.
Iza Bosch en Inge Bosch vertellen…
Inge: “De essentie van Project MARCH is dat studenten van allerlei disciplines vrij spel krijgen om te onderzoeken wat er technologisch mogelijk is. We bouwen voort op het vorige prototype exoskelet en op de kennis die de voorgaande groep heeft opgedaan, maar iedere volgende groep krijgt opnieuw de vrijheid om te focussen op wat zij belangrijk vinden.”
Iza: “Natuurlijk proberen we wel om de techniek zoveel mogelijk naar het dagelijks gebruik te brengen. Zo lag onze focus dit jaar vooral op softwareverbeteringen en dynamisch lopen. Bijvoorbeeld dat het exoskelet zelf een trap of stoeprand signaleert en het pak de opdracht geeft om de stap daar op aan te passen. Een andere gebruikersverbetering is balans. De ‘piloot’ (die het pak bedient) heeft nu nog twee krukken nodig, maar we willen er naartoe dat je straks je handen vrij hebt om iets te kunnen tillen bijvoorbeeld.”
Inge: “Daarnaast hebben we ons gefocust op het aanpassen van de lineaire gewrichten en de motoren die de benen van het skelet aansturen. Hierdoor zijn de ‘heup en enkel’ steviger, betrouwbaarder en beter te controleren.”
De ‘bionische Olympische Spelen’
Iza: “De eerste prototypes hebben meegedaan aan de Cybathlon, een competitie tussen mensen met een lichamelijke beperking die met behulp van technologie – zoals een exoskelet – tegen elkaar strijden. Ze worden ook wel de ‘bionische Olympische Spelen’ genoemd. Dit jaar wordt er gewerkt aan een vernieuwde versie, omdat de technologie zo snel door ontwikkelt dat er behoefte is aan interessantere, up-to-date obstakels. Elk jaar vindt er een Cybathlon Experience plaats – een voorproefje – maar de échte editie is in 2024 in Zürich. Daar is project MARCH ook van de partij.”
Het exoskelet ligt los en tóch veilig in de flightcase
Inge: “Faes heeft ons al eerder geholpen met een flightcase, daarom hadden we ze deze keer opnieuw benaderd. We trainen vaak op externe locaties en bezoeken regelmatig beurzen met de exoskelet. Daarom was het ten eerste belangrijk dat de verpakking gemakkelijk en veilig te vervoeren is. Met handvaten op de juiste plekken en de mogelijkheid om de flightcase te bevestigen in de bus.”
Iza: “Het exoskelet moest ook mooi in de case passen en bij voorkeur niet vastgebonden. Het skelet is heel gevoelig- als je deze insnoert dan kunnen de 3D-geprinte kappen van het exterieur verbuigen of de elektronica beschadigd raken. Het was dus belangrijk dat het skelet er los perfect in past in ‘zithouding’, zodat hij niet beweegt. Een ander cruciaal punt was dat het exoskelet stofvrij moet blijven.”
Inge: “De samenwerking met Faes is heel goed en soepel verlopen. Het voordeel was dat we de ontwerpen van de verpakkingen van vorige versies konden gebruiken als vertrekpunt. Ze hebben bestaande ontwerpen op basis van onze wijzigingen en verbeterpunten omgezet in een nieuw design.”
Iza: “Daarnaast hebben we best veel tools zoals mechanisch gereedschap en software-gerelateerde onderdelen die een plekje moesten krijgen in de flightcase. Er zijn daarom onder het ‘zitvlak’ van de exoskelet klepjes gecreëerd die toegang geven tot de opbergruimte, die is voorzien van uitneembare plastic bakken.”
Waar gaat Project MARCH heen in de toekomst?
Inge: “We onderzoeken de mogelijkheden van EEG – hersenfuncties aflezen en die omzetten in actie. Dat betekent dat wanneer je denkt aan het optillen van je rechterbeen, dat het exoskelet daadwerkelijk het rechterbeen optilt en dat zodra je denkt aan stoppen met lopen, het pak vanzelf tot stilstand komt. Die technologie wordt al ingezet voor handprotheses, maar wij zijn de eerste die dit gaan proberen met een exoskelet.”
Iza: “Natuurlijk is het aan de volgende groep studenten om te bepalen wat zij gaan onderzoeken en hoe ze de MARCH VIII gaan vormgeven, maar wij geven onze kennis wel door en doen aanbevelingen. Wat betreft de balans van het skelet is er nog veel werk aan de winkel, dus dit zou wat ons betreft een logisch vervolg zijn.”
